De tentoonstelling van Benoît in het Zwart Huis
Gallery Zwart Huis, Knokke Belgium
Middelpunt van de tentoonstelling is een editie die Benoît heeft gemaakt in opdracht van het Zwart Huis. 'Je voudrais bien être' luidt de titel. Ze bevat zes zeefdrukken, op groot formaat (50 x 63 cm). 75 exemplaren zijn gedrukt.
Op ieder blad heerst een kleur. Tegen dat licht verschijnt telkens een enkele figuur: een kleedje, een hond, een meisjesgezicht, een handtas, … Hun trekken tekenen zich duidelijk af tegen de kleur van de drukinkt en het wit van het papier; een hemel met wolken. Leg je de bladen naast elkaar dan opent zich een portret van een vrouw. Ze wordt aanbeden. Over de beelden strekken zich de woorden uit. Bij elke karakteristiek van de vrouw staat een zin geschreven: 'Je voudrais bien être ta robe', 'Je voudrais bien être ton chien', 'Je voudrais bien être ton visage'. Uitroepen van een verliefde man die dat alles wil zijn om altijd en overal bij zijn meisje te zijn.
De versjes komen uit een liedje van Bourvil. De Franse acteur zong 'Je voudrais bien être' in de jaren zestig. Een orkestje zorgde voor een lyrische toon van een lichte wals, tussen zijn woorden danste de zanger met een korte lach. Twee jaar geleden hoorde Benoît dat liedje op een CD, de zang van de verliefde man bleef trillen in zijn atelier. Benoît begon met zwart-wit tekeningen. 'Je voudrais bien être ta robe' publiceerde hij vorig jaar in de krant De Standaard. Nadien maakte hij een reeks in aquarel. Op uitnodiging om tentoon te stellen in het Zwart Huis stelde Benoît voor om er een editie van te maken. Dit is de eerste editie van het Zwart Huis.
Hoe het liedje eindigt, dat kom je niet te weten in de versie van Benoît. De zanger Bourvil verlangt om alles te zijn wat aan de vrouw toebehoort maar hij is slechts zichzelf, een man waar de vrouw aan voorbijloopt. Met 'Je voudrais bien être' geeft de Franse komiek een lijdzame versie van een eeuwige menselijk drama: de breuk tussen droom en werkelijkheid. Kunstenaars vinden soms een middel om die kloof te dichten.
'Je voudrais bien être' kan je zien als een motief van alle werken van Benoît. Naast de bladen van de editie brengt de tentoonstelling een overzicht van recente schilderijen, aquarellen en tekeningen. Vaak verbeeldt Benoît scenes uit het leven van alleman. Ze kunnen variëren van een dolle voetbalwedstrijd tot een ijdel museumbezoek, van een drinkgelag onder vrienden tot een bepeinzing van een eenzame dichter op een bergtop. Maar al geeft Benoît het concrete leven weer, met ieder beeld reikt Benoît naar een abstracte schoonheid. Achter de glimlach om de mens schuilt de ernst van de kunst. De woorden 'Je voudrais bien être' klinken na in de tekeningen en schilderijen van Benoît; hij is vervuld van een verlangen. Naar kleur, naar volume, naar ruimte. Deze beeldende kracht van Benoît wil het Zwart Huis in de tentoonstelling belichten.
Author:
URL: https://www.benoit-artist.com/reviews/Jan-Florizoone-03